در مکتب امام خمینی رحمه الله علیه

     بُت عشوه‏ گر

رنــــدانه، گــــــــاه از سر کویت گذر کنم                    شـــاید به زیر چشم، به رویت نظــر کنم

تسبیح پــــــــارسایـــــــــى و سجاده ریــا                    در رهن باده، چون نبود سیم و زر، کنم

آمد شدن به مدرسه‏ام نیست بعد از این                        جــز آنکه جستجوى بتى عشــــوه‏گر کنم

در صحــن مسجدم نبود راه، غیر از آنـک                     بــر کوى مىْ فروش از آن ره، گـذر کنم

جام چشم

تـــــاراج کـــــــــرد روى گلش، هستى مرا                         افزود چشم مى‏زده‏اش، مستى مرا

افــــــــــروخت آتشى به روانم، ز غمزه‏اش                      بـــــر باد داد سرکشـى و پستى مرا

افشاند زلف خم خم و چین چین خویش را                       خم کــــرد قامت مــن و تردستى مرا

آن دم کـــه با صراحى مى، سوى من دوید                       بر کند هستــى من و سرمستى مرا